شبهه ۷۰۹
میگن تو نماز تیر از پای حضرت علی کشیدند و ایشان متوجه نشدند،
پس چطور در حال رکوع نماز انگشتر خود را به فقیر دادند؟
✅ پاسخ
🔹 در قضایای تاریخی، باید به نقل ها و روایات تاریخی مراجعه کرد نه اینکه بر اساس ذهنیات خود چیزی را تایید یا رد کنیم، در مورد آیه ولایت نیز بهترین راه مراجعه به شأن نزول آیه است که توسط گروه‌ها و مذاهب مختلف نقل شده است.
با مراجعه به منابع متعدد معلوم می‌شود که اعطای انگشتری در حال رکوع نماز توسط امیرالمومنین علیه السلام یک امر مسلم است که نه تنها در منابع شیعه آمده، بلکه علمای اهل سنت هم آن را در کتب تفسیری خود نوشته و برخی از آنها در این مورد معتقد به اجماع هستند. (به تفسیر الدرالمنثور ج۲ ص۲۹۳ و روح المعانی ج۶ ص۱۶۷، مراجعه کنید) این در حالی است که داستان مربوط به کشیدن تیر از پای امیرالمومنین در حال نماز چندان مسلم و معتبر نیست و در منابع اولیه حدیثی و تاریخی ذکر نشده است
اما شبهه بالا از این نشأت می‌گیرد که گمان می شود توجه به خدا و رسیدگی به خلق خدا با یکدیگر منافات دارد. نخیر! اولیاء الهی در عین توجه به خالق هستی، رسیدگی به نیازهای مخلوقات او (چه نیازهای مادی و چه معنوی مانند هدایت) را وظیفه‌ی خود می‌دانند. به طور نمونه خود پیامبر که از نظر مقامات معنوی از امیرالمومنین علیه السلام بالاتر است، وقتی در حال نماز متوجه شد طفلی گریه می کند، نماز را سرعت داد تا مادر آن طفل هرچه زودتر به فرزندش رسیدگی کند (کافى / جلد 6- ص 48)
مضافاً اینکه میزان حضور قلب بر اساس نوع، زمان و مکان و عناصر دیگر متفاوت است. آن نمازی که تیر از پای علی علیه‌السلام کشیده می‌شود و ایشان متوجه نمی‌شود، می‌تواند نماز واجب یا نماز شب بوده باشد، اما نمازی که در آن به فقیر انگشتر انفاق کرد، یک نماز ساده.
برای توضیح بیشتر می‌توان به داستان قرآنی حضرت یعقوب اشاره کرد که وقتی یوسف علیه‌السلام پیراهن خود را از مصر برای ایشان فرستاد، گفت: بوی یوسف به مشامم می‌رسد! (سوره یوسف آیه ۹۴) با اینکه فرسنگ‌ها فاصله بود، اما زمانی که حضرت یوسف در همان نزدیکی شهر کنعان، در چاه به سر می‌برد، هیچ خبر یا احساسی از او نداشت. این نشان می‌دهد که حالت‌های انسان، حتی اولیاء خدا، در شرایط مختلف، متفاوت است.
ــــــــــــــــ
🚩 در پرتگاه مجازی، مجهز باش...
👈پاسخ‌به‌شبهات‌فــجازی👇
🆔 @shobhe_shenasi
غدیر برکه ی گوارای ولایت با عمق اقیانوس امامت
برگرفته از ddddd12.blog.ir
